JoJo’s Bizarre Adventure (2012)- Ένα απαράδεκτα πορωτικό anime

Η ιστορία μας ξεκινάει στην υπαίθρια Αγγλία του ύστερου 19^ου αιώνα, όπου ο νεαρός Jonathan Joestar ζει μία ειδυλλιακή, παραμυθένια και ειρηνική ζωή στην έπαυλή του, με τη συντροφιά του πατέρα του και του υπηρετικού τους προσωπικού, κανονική μπουρζουαζία δηλαδή. Η ζηλευτή και προνομιούχος ζωή του εφήβου μας, ωστόσο, παίρνει απότομα την κάτω βόλτα όταν ο συνομήλικός του Dio Brando, πανούργο νιάτο γεννημένο και μεγαλωμένο στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα του Λονδίνου, υιοθετείται από τον Joestar τον πρεσβύτερο μετά το θάνατο του πατέρα του. Τα δύο τέκνα φαίνεται από την αρχή πως δεν θα κάνουνε χωριό, αφού ο Dio  είναι ψημένος να κάνει τα πάντα για να μετατρέψει τη ζωή του Jonathan σε ζωντανή κόλαση προκειμένου να τον υπονομεύσει και να αποκτήσει την εύνοια του πατριού του, πράγμα που σύμφωνα με τα σχέδιά του θα του εξασφαλίσει εν καιρώ την οικογενειακή περιουσία των Joestars. Τι καλύτερος τρόπος, λοιπόν, για να εδραιώσει από την πρώτη στιγμή τη θέση του στην νέα του οικογένεια, από το να κλωτσήσει και να σκοτώσει σχεδόν τον σκύλο του θετού του αδερφού. Καλό παιδάκι γενικά.

   Εν πάσει περιπτώσει, μέχρι τα 18 του χρόνια ο Dio έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της θετής του οικογένειας, και καταφέρνει μετά από μια σειρά απόκοσμων γεγονότων να αποκτήσει μία αρχαία πέτρινη μάσκα Αζτεκικής προέλευσης, η οποία μετατρέπει τον κάτοχό της σε βρικόλακα. Προφανώς το παλικάρι λοιπόν την χρησιμοποιεί, στρέφεται με την νεοαποκτηθείσα θεϊκή δύναμή του εναντίον των Joestars, σκοτώνει τον πατριό του και διαφεύγει προκαλώντας ανοιχτά τον Jonathan να σταματήσει τα σχέδιά του για την υποδούλωση του κόσμου. Ο νεαρός πρωταγωνιστής θρηνεί για τον πατέρα του και ξεκινά το ταξίδι του για να βρει τον ανίερο εχθρό του και να τον σταματήσει.

   Και αυτή είναι η βασική πλοκή του JoJo. Τώρα, πριν ο αναγνώστης του άρθρου κλείσει τη σελίδα αυτή από απογοήτευση για αυτό το κλισέ σκηνικό που παρουσιάζεται στο anime, υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να ξέρει σχετικά με το έργο. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

   Εκ πρώτης όψεως το JoJo είναι ένα ακόμη shounen anime, αν δεν έγινε ήδη αντιληπτό από την παραπάνω περίληψη της ιστορίας. Τα πάντα στο anime φωνάζουν 80’s shounen κλισεδούρα, από τους μουσκουλαράδες, υπεράνθρωπα χτισμένους πρωταγωνιστές και τις υπερβολικές πόζες που παίρνουν για εφέ, μέχρι τις γκαριδοφωνάρες που εξαπολύουν μαζί με τις επιθέσεις τους κατά τη διάρκεια των μαχών.

   Παρ’ όλα αυτά, κάπου το JoJo πρέπει να έσπασε το καλούπι, αφού με κάποιον ανεξήγητο τρόπο καταφέρνει να συνδυάσει μαζί με το shounen στοιχείο λίγο ecchi (διόλου αξιοσημείωτο αλλά ας αναφερθεί), πολύ mind games στο στυλ του Death Note αλλά στο πιο ακραίο, και τέλος τη horror ατμόσφαιρα και splatterίλα που αγαπήσαμε από άλλα anime της ένδοξης εποχής του, όπως Fist of the North Star, Berserk, Akira, Devilman, και δεν λέω άλλα γιατί θα με πάρουν τα ζουμιά από τη συνειδητοποίηση πως «δεν τα φτιάχνουν πια όπως παλιά»…

 

   Η πλοκή του, αν και απλή εκ πρώτης όψεως, διαφοροποιείται εντελώς από σχεδόν οτιδήποτε άλλο σε οποιοδήποτε από τα παραπάνω genres λόγω του έξυπνου «τρικ» της αφηγηματικής μεθόδου του. Χάριν αποφυγής πολλών spoilers θα πούμε απλά ότι το JoJo εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια όχι μόνο της ζωής του Jonathan, του πρώτου δηλαδή JoJo, αλλά και στη διάρκεια των γενεών που ακολουθούν, με κάθε απόγονο JoJo (Joseph Joestar, Jotaro Kujo, κλπ κλπ) να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα αντίστοιχα arcs. Σκεφτείτε Doctor Who αλλά με μούσκουλα, εκτενείς σκηνές ποζαρίσματος σε μεγαλοπρεπείς στάσεις, και αυτάρεσκους μεγαλομανείς μονολόγους με cheesy ατάκες. Με μια λέξη, ναρκωτικά.

   Το πώς καταφέρνει, όπως έχει ξαναειπωθεί για αυτό το anime, να «ισορροπεί στο χάος», είναι ένα ερώτημα που ακόμα η ανθρωπότητα πασχίζει να αποκρυπτογραφήσει, το σίγουρο πάντως είναι πως η πρόοδος της ιστορίας πάντα κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Οι χαρακτήρες είναι κάποιες φορές μονόπλευροι και κλισέ, αλλά ανανεώνονται τακτικά και φαίνεται αρκετές φορές να μην παίρνουν και πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους, τακτική που ακολουθεί το JoJo στο σύνολό του και πραγματικά κατορθώνει να μένει ευχάριστο ακόμα και μετά από δύο μεγάλα arcs ιστορίας. Η σοβαροφάνεια και συνεχής πίεση που ασκούν στον θεατή άλλα σύγχρονα ή παλιότερα anime γίνεται πολλές φορές κουραστική και μπορεί εύκολα να αφαιρέσει από την συνολική εμπειρία που προσφέρουν, όμως το anime αυτό ξέρει πότε να κάνει ένα διάλειμμα από την badass ένταση και να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα με goofy κωμωδία μεταξύ των χαρακτήρων, κάνοντας την όλη εμπειρία απείρως πιο απολαυστική και fun. Δεν έπιασα τον εαυτό μου ούτε στιγμή να κουράζεται με την ιστορία, ακριβώς γιατί οι χαρακτήρες είναι το ίδιο πιθανό να κάνουν κάτι γαμάτο με το να πετάξουν μια ατάκα ή να συμπεριφερθούν με τρόπο που θα βγάλει αυθεντικό γέλιο.

 

Αισθητικά το φαινόμενο JoJo συμβαδίζει με την ιστορία του, πράγμα που σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση τραβάει το μάτι. Όπως η πλοκή, έτσι και το animation σε «τραβάει από τα μούτρα» σε έναν πολύχρωμο παράλογο κόσμο γεμάτο ερεθίσματα και η δράση του κομπλιμεντάρει ακριβώς τα σημεία που πρέπει για να βγάλει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αν έπρεπε να αντιστοιχίσω το anime με κάποια real-life κατάσταση θα έλεγα ότι είναι σαν να έχεις πέσει με τα μούτρα σε έναν κουβά από τα πιο ζαχαρώδη ζελεδάκια που μπορείς να προμηθευτείς. Ξέρεις ότι είναι αφύσικο, ξέρεις ότι δε θα το έκανε κανένας λογικός άνθρωπος, και παρ’ όλα αυτά συνεχίζεις να το κάνεις γιατί πολύ απλά το διασκεδάζεις υπερβολικά πολύ για να σταματήσεις. Τρομακτικό τουλάχιστον.

   Αυτό που με σιγουριά μπορεί να ειπωθεί για το JoJo’s Bizarre Adventure είναι ότι η ύπαρξή του αψηφά σχεδόν κάθε φυσικό νόμο. Και μέσα σε όλο αυτό που ένας άνθρωπος με πολύ περιορισμένη φαντασία θα περιέγραφε ως μία καθοδική σπείρα προς την τρέλα και την παράνοια, αυτό καταφέρνει να σε παρασύρει και να σε κάνει να περάσεις καλά, επειδή ανεξήγητα, απαράδεκτα, πατάει όλα τα σωστά κουμπιά, κάνει όλα τα σωστά πράγματα. Σίγουρα δεν είναι ένα anime για όλους, ωστόσο όσοι είναι αρκετά τολμηροί ώστε να ασχοληθούν μαζί του θα ανακαλύψουν πως όχι μόνο αξίζει τον χρόνο τους, αλλά και ότι θα ταυτιστούν με τον παράλογο κόσμο του και τους χαρακτήρες του.

YΓ:Να σημειωθεί πως τα περισσότερα ονόματα προέρχονται από θρυλικές rock/metal πάντες των 70s-80s, ένας ακόμα λόγο για να υποκλινόμαστε!